Pizza is dood, lang leve patat

od

Heel Napels is in rep en roer. Nee, er is geen nieuwe golf aan maffia gerelateerde moorden. De pizza is ernstig in het geding en de boosdoener komt uit Nederland.

Er waren tijden dat er op iets anders eten van een pizza de doodstraf stond in Napels. Zo staat er ergens in een vergeeld boek dat ene Kale Jacobi het ooit waagde om een tomatensoepje te maken. Die werd drie dagen later ondersteboven hangend op een dorpsplein gevonden, verdronken in een pan soep. Sindsdien is Jacobi een uitdrukking voor ‘ik zou dit mijn varkens nog niet voorschotelen.’

Natuurlijk zou alleen een pizza margherita wel heel magertjes zijn, zelfs voor een volk dat zich zo op de borst klopt voor het uitvinden van iets met deeg, tomatensaus en ingrediënten. Dus werd er af en toe eens gek gedaan. Een sliert prosciutto werd meegebakken. Een handvol tonijn kreeg een plek. De mozzarella werd vervangen door gorgonzola. Al gauw gooide ze alles op hun pizza. Van een half kippenhok tot een emmer biologisch-dynamische aarde; niets leek te gek. Maar zoals met elk product, hoe gek of inventief ook, het wordt normaal. En dat is waar het verhaal interessant wordt.

Een Nederlandse patatboer dacht er hetzelfde over en nam zijn handeltje mee naar Napels. Was hij ook maar een klein beetje op de hoogte geweest van de eetcultuur van de Napolitanen en Italianen in het gemeen, dan was hij er waarschijnlijk nooit aan begonnen. Onterecht. Wat blijkt namelijk? De gemiddelde Napolitaan vindt het namelijk heerlijk om een in vet gedrenkte staafjes aardappel in hun mond te gooien. De woorden geheim ingrediënt zijn zelfs al gevallen.

Ja, het is echt waar. Dat product dat hier in Nederland alom als inferieur wordt beschouwd glijdt bij de Napolitaantjes met veel plezier naar binnen. De Nederlandse patatboer kan zijn ogen niet geloven: binnen een jaar tijd is hij van een enkele vestiging naar maar liefst negen gegaan. In Napoli. De stad van de pizza.

Het is nu aan de pizzaiola’s om een signaal af te geven. Geen stille protesten meer, geen internetpetities die niemand leest. Nee, als ze hun eetcultuur willen beschermen is het tijd voor ouderwetse maatregelen. Ga ’s ochtends bij de snackbar aan de deur staan en hang de eerste de beste patatvreter ondersteboven op een dorpsplein. Met zijn hoofd in een zak patat.

Geschreven voor Da Portare Via