Na de pizza shoarma en de introductie van de oer-Hollandse zak patat met teveel mayo heeft de Italiaanse eetcultuur een nieuwe mokerslag opgelopen: de pizzaburger. Een Amerikaans fastfood fenomeen gekruist met iets Italiaans, nergens raak je dat volk harder mee.
Eerlijk is eerlijk, de trots van een Italiaan is snel gekrenkt. Zie de geweldige hitserie The Sopranos. Vergeet een maffioso een zoen te geven bij een begroeting en je eindigt met een steen om je nek ergens in een heel diep kanaal. Zeg dat je wel eens een betere pasta di frutti di mare hebt gehad en je hebt geluk als je met meer dan drie tenen thuiskomt. Of The Godfather. Wakker worden naast een bloederige paardenkop tussen de lakens is een manier om te zeggen dat je meer had verwacht van die ene tinderdate bij Papa Giorno’s.
Toch kunnen Amerikanen meer fout doen dan wie dan ook. Amerikanen hebben een heel romantisch idee bij Italië. Je ziet ze al om de keukentafel zitten al bladerend in een foldertje van het lokale reisbureau. Het eerste wat ze zien is een oude man in een gondel met vier soorten kaas in zijn snor. Hij draagt een shirt dat lijkt op dat van Waldo, dat irritante ventje die altijd zoek is. Hij lacht. Daar gaat het al fout. Gondeliers lachen nooit. Dag in dag uit met toeristen die ‘de trip van hun leven maken’ de hort op en luisteren naar hun oninteressante levensverhalen.
Amerikanen trekken zich niets aan van een andere cultuur. Hier lachen wij daar om. Italianen hebben minder humor als het gaat om cultuur. Amerikanen weigeren bijvoorbeeld op de dertiende etage van een hotel te verblijven. Bijgeloof. In Italië geeft nummer dertien geluk. Eten. Italianen doen dat ’s avonds laat. Als je als Amerikaan om zes uur aanschuift kun je er prat op gaan dat je de rest van je vakantie aan de diarree zit. Geintje van de kok.
Natuurlijk is het gevoeligste punt op dit vlak het eten. Amerikanen denken alles te weten van Italiaans eten. Pasta met kip en een Caesar Salad vind je misschien in Italiaanse restaurants in de VS, maar in Italië word je de stad uit gejaagd als je dat bestelt. Vol overtuiging zullen Amerikanen blijven doorlullen dat het wel zo is, wat nog meer haat veroorzaakt bij de in hun ziel gekrenkte Italianen.
Vorige week stuitte ik op het bericht van de pizzaburger. Ik kreeg een zwaar gevoel. De vogelgriep, de Gazastrook en Bill Cosby die niet van de vrouwen kan afblijven. Alles verbleekte bij de gedachte dat Amerika een nieuwe oorlog is begonnen. De Foodwar. Met de pizzaburger als heus equivalent van de atoombom.
Geschreven voor Da Portare Via
Floris Visman 