Nutella

Je zou maar zoon zijn van een vermogende Italiaan en niet voldoen aan het imago van een man met een uitstekende smaak en een keihard zakelijk instinct. Dan word je zó aan de weg gezet en loop je ergens op een eiland met een plakboek onder je arm te vertellen dat je ooit beroemde mensen hebt ontmoet.

Het overkwam de zoon van de steenrijke Michele Ferrero. Ferrero overleed deze maand en bracht de wereld drie dingen: Nutella, Tic-tac en Ferrero Rocher. Grote kans dat een van deze producten ergens in je voorraadkast staat. Michele had ook drie zoons. Giovanni, Pietro en Sergio. Pietro kwam echter om het leven door een ongeluk, waardoor er nog twee overbleven.

Nou ja, zeg maar één. Zoon Sergio bestaat namelijk niet, dat besloot de machtige Michele. Sergio is het zwarte schaap van de familie. Hij werd niet geboren met gel in zijn haar en hoorde in zijn jeugd niet tot de best presterende leerlingen van zijn klas. En macht is er om uit te breiden, maar bovenal om te houden dus Michele bonjourde Sergio het huis uit, duwde hem een paar flinke stapels lire’s in zijn broekzak, zei nog net gedag en ontkende sindsdien zijn bestaan. Zijn familie werkt daar aan mee, dus Sergio stond er ineens alleen voor.

De loner besloot naar Ibiza te gaan. Lekker feesten met een bedrag met zeven nullen op je bankrekening. Sergio is echter geen standaard Italiaan. Je zult hem niet op het dorpsplein zien zitten, nippend aan een espresso met twee bloedmooie donkere schonen aan zijn arm. Nee, hij zal niet wildgebarend met een thermometer in zijn glas schreeuwen dat diezelfde espresso twee graden te warm is en dat de dienstdoende ober een schande is voor zijn gehele dorp. Sergio is een hippie die de weg kwijt is.

In een filmpje op Youtube zie je hem met een paar veren in een hoofdband over een strand waggelen. Surfbord onder de arm en een strak zwempak aan. Dat doet hij wel goed, geen enkel volk draagt beter strakke kleding dan de Italianen. Een shirtje van Kappa knelt vaak zo dat je iedere ader ziet zitten. Het lichaam van een Italiaan mag gezien worden, vinden zij zelf. Kijk maar eens in een winkeletalage ergens in Milaan. Je kunt tot diep in de full hd-kruin van een model kijken. Geen roos trouwens, modellen met roos komen daar nooit meer aan de bak.

Verderop in het filmpje staat hij wat aan een plant te voelen en laat hij zijn kunst zien. Je ziet houten omlijstingen die hij waarschijnlijk zelf op het strand heeft gevonden en iets dat tegenwoordig meestal voor moderne kunst doorgaat. Het maakt allemaal niet uit. Ieder kunststuk schreeuwt om erkenning van die enorme vaderliefde die Italianen kennen. Op het eiland wordt hij regelmatig gesignaleerd met een plakboek. Daarin staan foto’s van hem met bekende Italianen, waaronder de paus. De BI’ers zijn echter wassen beelden. Ze laten hem in zijn waarden en zeggen allemaal onder de indruk te zijn. Een plakboek met wassen beelden staat nu met de dood van zijn vader symbool voor zijn leven als banneling. Nutella smaakte nooit zo bitter.