Yordi,
Wist je dat Wesley wel eens döner kebab met extra sambal eet? Het schijnt ook, maar dat heb ik van horen en zeggen, dat hij wel eens een staatslot koopt. Dan legt hij een vuistje vol Turkse biljetten op de toonbank en heeft hij kans op een paar miljoen. Of een staafmixer. Ja, Wesley doet hele gewone mensen dingen, daar in Turkije.
Hij heeft zijn imago tegen sinds hij voor het eerst tegen Yolanthe’s been oprijdend werd gefotografeerd. Daarvoor ging het eigenlijk prima. Debuteerde bij Ajax, het Nederlands Elftal, maakt een mooie transfer naar Real Madrid waar hij groot, eh, goed genoeg werd bevonden en hervond zich bij Mourinho’s Internazionale door dat cupje te winnen.
Maar Yolanthe zou een slechte invloed op Wes hebben. Weet je nog dat hij rokend op de foto werd gezet, Yordi? Een corpulent straatschoffie met een Marlboro Gold tussen zijn vingers. Yolanthe die nog net geen stapel geld telt in een strandstoel naast hem. Hij leek er geen zin meer in te hebben en verspilde een jaar in verbanning in Milaan. Op zich geen verkeerde stad om teveel vrije tijd te hebben. Toch moet het op den duur vervelen om iedere dag thuis te komen met een tas vol iPods in verschillende kleuren.
Nee, Wes moest daar weg. Niet alleen voor Wesley zelf, maar ook voor het Nederlandse volk. De Sneijder van 2010 begon steeds meer te lijken op iets dat we hadden gedroomd. Het moment dat hij in zijn eentje Brazilië sloopte, de lijnen uitzette tegen Uruguay en achteloos blinde passes gaf op een ieder die er eentje behoefte. Gelukkig bleek er een uitweg: Turkije.
In het begin was er veel scepsis en ik moeten zeggen dat ik daar ook aan mee deed, Yordi. Mijn beeld van de Turkse competitie was sowieso niet florissant. Een paar stokoude vedettes die een competitie met voornamelijk Hele Harige Mensen wat cachet moesten geven. Zo iets. Wesley in Turkije klonk op dat moment als een vakantiespecial van Probleemwijken. En dan heb je al een vervelende binnenkomer met een vrouw die zich in een oud filmpje bijna naakt aanbiedt. Welcome to Galatasaray, may we condemn your sins?
Wes zou Wes echter niet zijn als hij zich niet zou herpakken. Het leek er echter lang niet zo op. Hij bleef te dik, hobbelde wat mee en beschikte over teamgenoten die de bal nog liever aan een dronken geit gaven dan aan de voormalig bijna-beste-voetballer-van-de-wereld. Vooral Felipe Melo, de Braziliaanse middenvelder die voetbalt alsof hij een klompvoet heeft gunde hem niets. Ooit wel eens zoiets gezien Yordi?
Uiteindelijk veroverde hij zijn plek in het elftal en nu is hij een onomstreden basisspeler van de Turkse recordkampioen. Toch weet ik zeker dat er iets in hem is dat nog een keertje de stap omhoog wil maken. Vlammen in de Premier League met Andres Herrera in zijn rug bijvoorbeeld. Of steekpassjes geven op een ontketende Diego Costa onder het toeziend oog van zijn boezemvriend Jose Mourinho. Ook ik zou dat weer eens willen zien al weet ik niet of Wes zonder zijn favoriete döner kebab met extra sambal kan. Wat is hij toch lekker gewoon gebleven, of niet Yordi?
Oké,
Floris
Floris Visman 